اولین شواهد مستند از وجود فرش فرش ابریشم بافت کاشان از متون چینی مربوط به دوره ساسانی (224 – 641 پس از میلاد) به دست آمده است.
فرش خسرو بهار که به آن فرش زمستان خسرو نیز می‌گویند، فرش ایرانی باستان، احتمالاً گران‌قیمت‌ترین و باشکوه‌ترین فرش تمام دوران است که برای کاخ تیسفون خسرو اول پادشاه ساسانی (حکومت ۵۳۱–۵۷۹ پس از میلاد) ساخته شده است.
این قالی که در سالنامه‌های تاریخی محقق مسلمان الطبری توصیف شده است، الگویی برای فرش‌های باغ بعدی شد.
این فرش را بهار خسرو می نامیدند زیرا در ابریشم، طلا، نقره و جواهرات، شکوه و شکوفایی بهار را نشان می داد. به آن فرش زمستانی نیز می گفتند زیرا در هوای بد و زمانی که باغ های واقعی در دسترس نبود از آن استفاده می شد.
پس از دوره تسلط خلفای عرب، یک قبیله ترک که به نام بنیانگذار آنها سلجوقی نامگذاری شده بود، ایران را فتح کرد. تسلط آنها (1038 – 1194 م) در تاریخ فرش ایرانی اهمیت زیادی داشت.
زنان سلجوقی قالی‌سازان ماهری با گره ترکی بودند. در استان‌های آذربایجان و همدان که نفوذ سلجوقیان قوی‌ترین و طولانی‌ترین بود، گره ترکی تا به امروز به کار می‌رود.
فرش، قالیچه های ایرانی در یک بازار محلی به نمایش گذاشته شده است:رش ایرانی در قرن 16 میلادی در دوران حکومت صفویه به اوج خود رسید. در واقع اولین شواهد عینی این هنر به این دوره بازمی گردد.
تقریباً 1500 نمونه در موزه های مختلف و در مجموعه های خصوصی در سراسر جهان نگهداری می شود. در زمان شاه عباس (1587 – 1629) تجارت و صنعت در ایران رونق یافت.
شاه عباس ارتباط و تجارت با اروپا را تشویق کرد و پایتخت جدید خود اصفهان را به یکی از باشکوه ترین شهرهای ایران تبدیل کرد. او همچنین یک کارگاه درباری برای فرش ایجاد کرد .
که در آن طراحان و صنعتگران ماهر برای خلق نمونه های باشکوه دست به کار شدند. بیشتر این فرش‌ها از ابریشم ساخته می‌شدند، با نخ‌های طلا و نقره که تزیینات بیشتری می‌افزاید.
دو تا از بهترین فرش های شناخته شده دوره صفویه؛ تاریخ 1539 از مسجد جامع اردبیل است.
