معمولا لوله آب متری که برای انتقال آب آشامیدنی تصفیه شده به مصرف کنندگان طراحی شده است انواع مختلف ممکن است شامل لوله های اصلی با قطر بزرگ باشد که کل شهرها را تامین می کند.
خطوط انشعاب کوچکتر که یک خیابان یا گروهی از ساختمان ها را تامین می کنند، یا لوله های با قطر کوچک واقع در داخل ساختمان های جداگانه.
اندازه لوله‌های آب از نمونه‌های شبکه غول‌پیکر با قطر 144 اینچ (365 سانتی‌متر) تا لوله‌های کوچک 1/2 اینچی (12.7 میلی‌متر) که برای تغذیه خروجی‌های جداگانه در یک ساختمان استفاده می‌شوند، متغیر است.
موادی که معمولاً برای ساخت لوله های آب استفاده می شود شامل پلی وینیل کلرید (PVC)، مس، فولاد و در سیستم های قدیمی تر، بتن یا خاک رس پخته شده است.
اتصال طول لوله های آب جداگانه برای ایجاد مسیرهای طولانی با اتصالات فلنج، نوک پستان، فشاری یا لحیم کاری امکان پذیر است.
تامین آب آشامیدنی شیرین برای مناطق مسکونی، تجاری و صنعتی یکی از قدیمی‌ترین خدمات شهری در تاریخ است که از زمان رومیان تاکنون، برای اجرای آن به لوله‌های آب بدون تکلف بستگی داشته است.
نمونه‌های اولیه لوله‌های آب تحت تأثیر فناوری، یا بهتر بگوییم فقدان آن روزگار بودند و عموماً از مواد قابل دسترس و کارآمد مانند چوب و ورق‌های سربی که رومی‌ها استفاده می‌کردند، ساخته می‌شدند.
لوله های چوبی اغلب چیزی بیش از کنده های توخالی نبودند که با مخلوطی نسبتاً نفرت انگیز از چربی حیوانی گرم شده به هم وصل شده بودند.
لوله های آب سربی رومی عموماً در مقطع مربعی با درزها و اتصالات چین خورده بودند. استفاده از سرب در ساخت لوله‌های آب تا اوایل قرن بیستم ادامه یافت.
زمانی که خطرات بهداشتی مرتبط با استفاده از فلز به وضوح درک شد و در نتیجه لوله‌های فولادی، مسی و پی وی سی تغییر یافت.
موادی که معمولاً برای ساخت لوله های آب استفاده می شود شامل پلی وینیل کلرید (PVC)، مس، فولاد و در سیستم های قدیمی تر، بتن یا خاک رس پخته شده است.
اتصال طول لوله های آب جداگانه برای ایجاد مسیرهای طولانی با اتصالات فلنج، نوک پستان، فشاری یا لحیم کاری امکان پذیر است.
