در طول دهه 1880، پسته وارداتی پسته حسینی مشهد در ایالات متحده آمریکا، به ویژه در میان مهاجران خاورمیانه، رایج بود. کالیفرنیا در سال 1854 زمانی که چارلز میسون، توزیع کننده بذر برای کاشت های آزمایشی، پسته را به این کشور آورد.
با پسته مواجه شد. چندین سال بعد، در سال 1875، چند درخت پسته کوچک وارداتی از فرانسه در سونوما، کالیفرنیا کاشته شد. در اوایل دهه 1900، چیکو، کالیفرنیا، خانه اولین ایستگاه آزمایشی تولید گیاهی شد.
این ایستگاه با بودجه وزارت کشاورزی ایالات متحده، انواع درختان پسته را به ارمغان آورد. پسته بیشتر از طریق دستگاه‌های فروش خودکار نصب شده در ایستگاه‌های قطار زیرزمینی، بارها، رستوران‌ها و سایر مکان‌های رایج توزیع شد.
مشخص شد که دره مرکزی کالیفرنیا به دلیل خاک حاصلخیز، آب و هوای گرم و خشک و زمستان‌های نسبتا سرد شرایط ایده‌آل رشد را برای آجیل فراهم می‌کند.
در سال 1929، گیاه شناس آمریکایی، ویلیام ای وایت هاوس، برای جمع آوری پسته به ایران (ایران امروزی) سفر کرد.
این تعقیب در سال 1930 پایان یافت، زمانی که او با مجموعه ای از حدود 20 پوند (10 کیلوگرم) آجیل انتخاب شده به صورت جداگانه به ایالات متحده بازگشت.
در عرض یک سال، اولین قطعات آزمایشی کاشته شد. با این حال، درختان پسته هفت تا ده سال طول می کشد تا بالغ شوند، بنابراین تقریباً یک دهه بود که وایت هاوس متوجه شد چه چیزی جمع آوری کرده است.
از تمام آجیل های Whitehouse جمع آوری شده، تنها یک مورد مفید بود. متأسفانه او هرگز درختی را که از آن سرچشمه گرفته بود ندید.
او آجیل را از انبوهی از آجیل‌های خشک‌کن در باغ‌های خانواده آگاه که از پسته‌کاران برجسته رفسنجان، در فلات مرکزی ایران بودند، چیده بود. وایت هاوسمرزهای NSW، ویکتوریا و استرالیای جنوبی کاشته می شوند.
اما باغ های میوه تا شمال تامورث NSW و در غرب تا غرب استرالیا وجود دارد. درختان پسته برگ ریز برای تولید خوب به تابستان های بسیار گرم و زمستان های بسیار سرد نیاز دارند.
درختان استرالیایی که در حال حاضر کاشته می شوند، ظرفیت تولید سالانه 2000 تن را دارند که این میزان حدود 75 درصد مصرف داخلی فعلی استرالیا است.
